Απαντήσεις σε διάφορες ερωτήσεις και ενστάσεις για τον βιγκανισμό

Πονάνε και τα φυτά;

Όλα τα στοιχεία μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα φυτά δεν είναι sentient. Δεν έχουν νευρικά συστήματα ή άλλες δομές που θα μπορούσαν να επιτελούν παρόμοιες λειτουργίες με αυτές που επιτελούν τα σώματα άλλων συναισθανόμενων όντων. Εξαιτίας αυτού, δεν μπορούν να έχουν εμπειρίες, επομένως δεν μπορούν να αισθανθούν πόνο. Τα φυτά δεν είναι όντα με συμπεριφορές όπως τα ζώα,  δεν μπορούν να ξεφύγουν από απειλές ή να κάνουν άλλες περίπλοκες κινήσεις. Μερικοί άνθρωποι μιλούν για τη «φυτική νοημοσύνη» και την «αντίδραση των φυτών στα ερεθίσματα», αλλά αυτό αναφέρεται απλώς σε κάποιες ικανότητες που έχουν που δεν συνεπάγονται καμία μορφή αίσθησης, συναισθημάτων ή σκέψης. Παρά τα όσα λένε ορισμένοι, οι ισχυρισμοί για το αντίθετο δεν έχουν καμία επιστημονική βάση. Μερικές φορές υποστηρίζεται ότι σύμφωνα με ορισμένα επιστημονικά ευρήματα τα φυτά έχουν αποδειχθεί ότι έχουν συνείδηση, αλλά αυτό είναι απλώς ένας μύθος. Καμία επιστημονική δημοσίευση δεν έχει υποστηρίξει πραγματικά αυτόν τον ισχυρισμό.

Τα ζώα σκοτώνονται ούτως ή άλλως, οπότε γιατί να είμαι βίγκαν;

Τα ζώα βλάπτονται, χρησιμοποιούνται  και θανατώνονται σε φάρμες και σφαγεία καθημερινά λόγω της ζήτησης για ζωικά προϊόντα. Αγοράζοντας ζωικά προϊόντα συμβάλλουμε στη αυξημένη ζήτηση και παραγωγή αυτών των προϊόντων, και κατά συνέπεια περισσότερα ζώα γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Με το να γίνουμε vegan δεν σώζουμε εκείνα τα ζώα που έχουν ήδη σκοτωθεί, και στην παρούσα φάση δεν σώζουμε ούτε τα ζώα που είναι στις φάρμες,  αλλά με μια συλλογική προσέγγιση σταματάμε με την συμπεριφορά μας να στηρίζουμε επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται τα ζώα και εναρμονίζουμε τις πράξεις μας με την ηθική και την αγάπη.

Θεωρείται εντάξει να τρώμε ζώα αν τα μεγαλώνουμε και τα σκοτώνουμε χωρίς να τους προκαλέσουμε πόνο;

Αρχικά δεν υπάρχει ανθρωπιστικός και ανώδυνος τρόπος να σκοτώσεις ένα πλάσμα που θέλει να ζήσει. Εκτιμούμε τη ζωή μας και συνήθως θεωρούμε ότι το να σκοτώσεις κάποιον αποτελεί τρομερή βλάβη για αυτό το άτομο. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν πεθαίνουμε χάνουμε όλα τα θετικά πράγματα που διαφορετικά θα μπορούσαμε να ζήσουμε στο μέλλον. Για τον ίδιο λόγο, ο θάνατος δεν είναι κακός μόνο για τους ανθρώπους, αλλά για όλα τα όντα των οποίων η ζωή μπορεί να περιλαμβάνει θετικά πράγματα. Αυτό περιλαμβάνει όλα τα αισθανόμενα ζώα που μπορούν να βιώσουν πόνο και ευχαρίστηση.  Ακόμα κι αν ήταν δυνατό να σκοτωθούν ζώα χωρίς να τους προκαλέσουμε πόνο, σκοτώνοντάς τα-  τα βλάπτουμε και τους στερούμε την ευκαιρία να έχουν μελλοντικές θετικές εμπειρίες.

Επιπλέον, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι είναι αδύνατο να ταΐσουμε εκατομμύρια ανθρώπους με ζωικά προϊόντα χωρίς τρομερή εκμετάλλευση των ζώων. Δεν θα ήταν εφικτό να συγκεντρωθούν τα δισεκατομμύρια ζώα που χρειάζονται κάθε χρόνο για να καλυφθεί αυτή η ζήτηση σε άνετες συνθήκες. Το ίδιο ισχύει και για τον τρόπο που σκοτώνονται. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τι συμβαίνει στα σφαγεία, όπου πολλά ζώα βράζονται ή γδέρνονται άθελά τους ζωντανά (παραμερίζοντας περιπτώσεις σκόπιμης σκληρότητας εναντίον τους). Αυτό συμβαίνει γιατί διαφορετικά οι εργαζόμενοι στα σφαγεία θα έπρεπε να πηγαίνουν με πολύ πιο αργό ρυθμό. Η ζήτηση για ζωικά προϊόντα, ωστόσο, απαιτεί εκατομμύρια από αυτά τα πλάσματα να θανατώνονται ανά δευτερόλεπτο. Επιπλέον, η συντριπτική πλειονότητα των ζώων που θανατώνονται για ανθρώπινη κατανάλωση είναι υδρόβια ζώα, όπως τα ψάρια, και είναι σχεδόν αδύνατο να τα θανατωθούν ανώδυνα όταν ψαρεύονται καθώς πεθαίνουν με μαρτυρικό θάνατο ασφυξίας – κάποια ψάρια μπορεί να παραμένουν ζωντανά και τρεις ώρες βιώνοντας ασφυχτικές συνθήκες.

Εάν ένα ζώο μας επιτεθεί, δεν θα ήταν δικαιολογημένο να σκοτώσουμε αυτό το ζώο; Αν ναι, δεν δικαιολογείται η θανάτωση ζώων;

Μερικοί άνθρωποι θα ισχυρίζονταν ότι είναι δικαιολογημένο να σκοτώσουμε κάποιο πλάσμα που μας επιτίθεται, ενώ άλλοι θα το αρνούνταν. Κανείς όμως δεν μπορεί εύλογα να ισχυριστεί ότι αυτό καθιστά αποδεκτό να σκοτώνεις και ανθρώπους αντίστοιχα αν μας επιτεθούν. Το ίδιο ισχύει και για τα ζώα. Όλοι αυτοί οι προβληματισμοί παραμερίζουν, φυσικά, το απλό γεγονός ότι τα ζώα που εκμεταλλευόμαστε δεν μας επιτίθενται. (Μάλλον εμείς είμαστε αυτοί που τους επιτιθέμεθα και τα κακοποιούμαι.)

Αν ήμασταν σε ένα έρημο νησί όπου ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε τον θάνατο ήταν να σκοτώνουμε μη ανθρώπινα ζώα, δεν θα ήταν δικαιολογημένο να τα σκοτώσουμε;

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να απαντήσουν «Ναι» σε αυτόν τον ισχυρισμό, ενώ άλλοι μπορεί να πουν «Όχι». Αλλά δεν βρισκόμαστε σε ερημικά νησιά χωρίς φυτική τροφή. Αντίθετα, μπορούμε να αποφασίσουμε τι θα φάμε. Επομένως, αυτή η ερώτηση δεν σχετίζεται με την απόφαση για το αν θα γίνει κάποιος βίγκαν. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι μπορούμε να αποφύγουμε να βλάψουμε άλλα πλάσματα και να καταλάβουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά.

Τι θα γινόταν με τα εξημερωμένα ζώα αν ο κόσμος γινόταν vegan;

Ο αριθμός των εξημερωμένων ζώων θα μειωνόταν πολύ σημαντικά εάν ο κόσμος γινόταν βίγκαν επειδή τα ζώα δεν θα αναπαράγονταν πλέον με τη βία από τη βιομηχανία ζώων. Δεν θα υπήρχαν πλέον δισεκατομμύρια ζώα που θα υποφέραν τρομερά και στη συνέχεια θα σκοτωνόντουσαν από εμάς όταν είναι ακόμα πολύ μικρά σε ηλικία.