Τελικά η ατομική ευθύνη είναι η λύση στα περιβαλλοντικά προβλήματα;

Είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό πόση δουλειά γίνεται για την δημιουργία νέων οικολογικών εναλλακτικών, καθώς και νέων ενεργειών που έχουν σαν στόχο την υιοθέτηση αυτών των εναλλακτικών στην καθημερινότητα μας. Παρόλο που είναι σημαντικό να κάνουμε και σε ατομικό επίπεδο κινήσεις για να περιοριστεί η χρήση πλαστικού και άλλων ρυπογόνων υλικών, φαίνεται ότι η ευθύνη για την οικολογική καταστροφή έχει μετατεθεί ολοκληρωτικά στους καταναλωτές, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι μόνο για ένα πολύ μικρό ποσοστό της παγκόσμιας ρύπανσης.

Μόλις 100 εταιρείες είναι η πηγή για περισσότερο από το 70% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από το 1988.

Η ExxonMobil, η Shell, η BP και η Chevron προσδιορίζονται ως από τις εταιρείες που ανήκουν σε επενδυτές με τις υψηλότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από το 1988. Εάν τα ορυκτά καύσιμα συνεχίσουν να εξορύσσονται με τον ίδιο ρυθμό κατά τα επόμενα 28 χρόνια όπως ήταν μεταξύ 1988 και 2017, αναφέρει η έκθεση, οι παγκόσμιες μέσες θερμοκρασίες θα αυξηθούν κατά 4 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα. Αυτό είναι πιθανό να έχει καταστροφικές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της σημαντικής εξαφάνισης ειδών και των παγκόσμιων κινδύνων έλλειψης τροφίμων.

Ενώ οι εταιρείες έχουν να διαδραματίσουν τεράστιο ρόλο στην προώθηση της κλιματικής αλλαγής, το εμπόδιο είναι η «απόλυτη ένταση» μεταξύ της βραχυπρόθεσμης κερδοφορίας και της επείγουσας ανάγκης μείωσης των εκπομπών.

Υπάρχει ένα αυξανόμενο κύμα εταιρειών που ενεργούν με τον αντίθετο τρόπο από τις εταιρείες αυτής της έκθεσης. Σχεδόν 100 εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων των Apple, Facebook, Google και Ikea, έχουν δεσμευτεί για 100% ανανεώσιμη ενέργεια στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας RE100. Η Volvo ανακοίνωσε πρόσφατα ότι όλα τα αυτοκίνητά της θα είναι ηλεκτρικά ή υβριδικά από το 2019.

Και οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου ξεκινούν επίσης πράσινες επενδύσεις. Η Shell δημιούργησε έναν βραχίονα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας το 2015 με επένδυση 1,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων και ένας εκπρόσωπος της Chevron λέει ότι «έχει δεσμευτεί να διαχειριστεί τις εκπομπές [αερίων του θερμοκηπίου]» και επενδύει σε δύο από τα μεγαλύτερα έργα έγχυσης διοξειδίου του άνθρακα στον κόσμο για τη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα . Ένας εκπρόσωπος της BP λέει ότι είναι «αποφασισμένος να είναι μέρος της λύσης» για την κλιματική αλλαγή και «επενδύει σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και καινοτομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα». Και η ExxonMobil, η οποία έχει αντιμετωπίσει έντονη κριτική για το περιβαλλοντικό της ιστορικό, διερευνά τη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα.

Αλλά για πολλούς τα ποσά και ο ρυθμός της αλλαγής δεν είναι αρκετά κοντά. Μια ερευνητική εργασία που δημοσιεύθηκε πέρυσι από τον Paul Stevens, ακαδημαϊκό στη Chatham House, ανέφερε ότι οι διεθνείς εταιρείες πετρελαίου δεν ήταν πλέον κατάλληλες για τον σκοπό τους και προειδοποίησε αυτές τις πολυεθνικές ότι θα αντιμετωπίσουν ένα «άσχημα, βάναυσο και σύντομο» τέλος μέσα στα επόμενα 10 χρόνια εάν δεν αλλάξουν τελείως τα επιχειρηματικά τους μοντέλα.

Κατά πόσο λοιπόν πρέπει να μετατίθεται διαρκώς η ευθύνη για την κλιματική αλλαγή στο άτομο; Πόσο μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητα του ένα άτομο για να βοηθήσει το περιβάλλον, όταν οι εταιρίες συνεχίζουν να ρυπαίνουν ή επενδύουν μόνο σε κόλπα διαφήμισης για να προωθήσουν τις περιβαλλοντικές ανησυχίες τους, χωρίς να γίνεται ουσιαστικά κάτι;