Το πρόβλημα με την κατανάλωση ζώων δεν αρχίζει ούτε τελειώνει με την ημέρα του Πάσχα. Κορυφώνεται όμως με τις μαζικές σφαγές ζώων που συμβαίνουν λόγω της «παράδοσης» του Πάσχα.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μια «γιορτή» συνοδεύεται αναγκαστικά από την θανάτωση χιλιάδων ζώων.
Ίσως η πηγή όλου του προβλήματος είναι ότι ταυτίζουμε την αγάπη με την εκμετάλλευση. Ακόμα και στις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν είναι εφικτό να λέει κάποιος ότι αγαπάει ένα πλάσμα, ενώ υποστηρίζει άμεσα (κατανάλωση κρέατος) ή έμμεσα (κατανάλωση αγαθών από ζωικά παράγωγα ή προϊόντα δέρματος) στην θανάτωση & στην εκμετάλλευση του.
Η αγάπη δεν συνδέεται με τον πόνο.
Η αγάπη δεν πρέπει να είναι δικαιολογία για αποτρόπαιες πράξεις, μόνο για πράξεις αγάπης.
Επίσης, πρέπει να αποτινάξουμε από πάνω μας το «τόσα χρόνια συμβαίνει, μπορεί να μην μου αρέσει αλλά αυτό είναι το «φυσιολογικό»». Δεν υπάρχει τίποτα φυσιολογικό στην θανάτωση ψυχών. Εξελισσόμαστε, η επιστήμη εξελίσσεται, έχουμε διατροφολόγους και αμέτρητες επιλογές για να κάνουμε σήμερα την αλλαγή προς την χορτοφαγία.
Όλοι μπορούμε, αρκεί πραγματικά να θελουμε να σταματήσουμε το μοτίβο της εκμετάλλευσης.
Υ.Γ. Η μόνη λάθος αντίληψη που ακούγεται σχετικά με το βιγκανίσμο και ειδικά για την κατανάλωση του κρέατος είναι: «Το κρέας είναι πολύ νόστιμο για αυτό δεν μπορώ να σταματήσω να το τρώω». Κανείς δεν είπε ότι όσοι έχουμε επιλέξει να μην καταναλώνουμε κρέας το κάνουμε επειδή μισούσαμε την γεύση του. Απλα κάποια στιγμή αρχίσαμε να βλέπουμε στο κρεας το κομμάτι ενός νεκρού ζώου που δεν είναι μέρος της τροφής μας. Κάποια στιγμή βάλαμε την αξία της ζωής του ζώου πάνω από την στιγμιαία απόλαυση μας. Κάποια στιγμή απλά αρχίσαμε να σεβόμαστε.
Zero Way Of Life 